Stand van Zaken

Zo de tweede zit erop......

Eerst maar even een update van de weken na de eerste chemo. Ik ben mij vanaf dinsdagavond eigenlijk heel beroerd gaan voelen, zowel lichamelijk als geestelijk. Gelukkig niet heel misselijk, maar wel totaal energieloos. Mijn linker- voor rechterbeen zetten kostte mij al zoveel moeite, vreselijk irritant. Vanaf vrijdagavond is het weer goed gegaan en ben dan ook zaterdag weer heerlijk naar mijn eigen huis gegaan, ondanks dat ik bij moeders wel heel fijn verzorgd wordt en het fijn is om niet alleen te zijn. Zondag de verjaardag van B gevierd, wat eigenlijk een beetje te laat geworden is, maar het was ook zoooo gezellig, hahahaha.

Toen die maandag weer naar het ziekenhuis om te bespreken hoe de eerste week gegaan was en mijn bloedwaarden te laten controleren. Voordat ik begon was de waarde van mijn witte bloedlichaampjes (deze waarde is heel belangrijk voor het wel of niet krijgen van chemo, dit heeft te maken met het herstellen van je lichaam en je afweersysteem) 13,2 en nu was deze al gedaald naar 3,7. Schrok hier een beetje van, maar eigenlijk betekent het wel dat de chemo zijn werk doet. Verder was alles goed dus weer naar huis.

Woensdag ben ik tot 14 uur gaan werken, wat ik heerlijk vond maar was totaal kapot na die dag. Donderdag en vrijdag wilde ik ook gaan werken, maar dat is me niet gelukt.....opstaan en heel hard moeten huilen terwijl je eigenlijk niet weet waarom. Normaal gesproken kan ik die knop wel omzetten, maar op dit moment lukte me dat totaal niet en kreeg het niet voor elkaar om naar werk te gaan. Balen, balen, balen....Maar moet me er toch echt bij neerleggen dat het soms gewoon niet wil lukken, blergh.

De rest van het weekend met allemaal lieve vriendjes en dinnetjes gezellige dingen gedaan, was leuk, maar misschien iets te veel hahaha. Maar zolang het gaat geniet ik ervan en doe ik maar gewoon waar ik zin in heb.

En toen was het weer maandag.....En tijd voor de tweede chemo. Eerst weer bloedcontrole en toen bleek mijn waarde van die witte bloedlichaampjes gedaald te zijn naar de 2,6, aaaahhhhh schrikken, want is de waarde lager dan 2,5 dan moet de chemo uitgesteld worden, omdat mijn lichaam dan niet meer voldoende kan herstellen. Nou daar zat ik dus ff helemaal niet op te wachten. Verwacht heus wel dat het een keer uitgesteld gaat worden, maar al bij de tweede...Gelukkig mocht het gewoon doorgaan.
Sab en Es zijn meegegaan en het was echt een soort van gezellige dag, want Nienko en Mara kwamen ook nog gezellig langs. De tijd vloog voorbij en daarna naar moeders gegaan.

Maandag en dinsdag ging het eigenlijk best goed, tot dinsdagnacht. Vanaf toen voelde ik me rottig, misschien vooral psychisch weer een dip. Verschillende bijwerkingen treden nu wel op, zoals pijn in mijn mond omdat de slijmvliezen minder gaan werken, vingertoppen die steeds doder gaan voelen en tussen nu en twee weken gaat mijn haar uitvallen. Daar zie ik wel heeeel erg tegenop, maar heb een aantal lieve dinnetjes gevraagd om mee te gaan als steun en dat voelt heel fijn!!!!

Nu nog bij mams in huis en voel me gelukkig al wat beter en ga morgen ook weer naar Leiden. Lekker beetje over de markt struinen en in mijn eigen huis rommelen!
Maandag weer naar het ziekenhuis voor controle van de waarden van mijn bloed enzo. Hoop dat dat een beetje goed is, want anders moet waarschijnlijk de chemo voor de week erop uitgesteld worden. En dat betekent dat het allemaal langer gaat duren. Dit jaar wordt het niet echt, terwijl ik bijna 30 word en wel zin heb in een groot feest, maar dat moet maar tot einde van het jaar uitgesteld worden.

Verder mag van mij het voorjaar gaan beginnen, want van dit weer wordt niemand gelukkig volgens mij!!!

Dit was dan de eerste....

Na een super leuk weekend (zeker vrijdag, lief dat iedereen er was en heb goede herinneringen aan sommige gesprekken!!) was het dan vandaag DE dag....

Vanochtend nog niet echt nerveus, maar toen we bij de Hematoloog zaten begon het toch wel...even een paar dikke tranen, maar wel nog steeds een gevoel dat het moest gaan beginnen. Toen naar boven (afdeling C11, kort verblijf) en daar een heel gesprek gehad nog met een verpleegkundige, over de bijwerkingen en hoe zo'n dag verloopt. Weinig nieuws, maar wel nog even goed te horen. Ja en dan naar de kamer waar het gaat gebeuren. Ik lig altijd op een twee persoonskamer, dus dat is wel beter. Had namelijk een idee dat ik op een soort grote zaal zou komen met bedden en stoelen naast elkaar en dan maar wachten tot het infuus doorgelopen is....

De eerste zak was een soort rode vloeistof, ja dat voelde echt een beetje raar (deed geen pijn ofzo) de eerste zak gif ging naar binnen....en zo kreeg ik vier van elk een kwartier, met spoelen er tussen door. De laatste zak duurde een uur voordat deze doorgelopen was. Nou ik was er na 6 uur ziekenhuis ook wel een beetje klaar mee.

Nu lekker bij mams thuis, voel me raar, niet echt ziek, maar er is zoveel narigheid mijn lijf ingelopen....vreemd allemaal en dan het idee dat dit nog ongeveer een keer of 14 zal zijn. Ben blij dat de eerste erop zit. Oh en Piet, kom maar door met die lekkere koffie want in dat ziekenhuis
is het echt niet te drinken, hahahahaha.
Jes is ook nog even langsgeweest, moest voor haar werk er zijn, dus even zitten kletsen. Mocht er iemand in de buurt zijn, bel gewoon en kom gezellig voor een kletspraatje aan mijn bed zitten!!!

Eigenlijk verder weinig nieuws, nogmaals het voelt raar, maar lichamelijk voel ik me nog best goed, beetje moe maar dat is het dan ook......

Ik wil iedereen alvast super bedanken voor de lieve kaartjes, smsjes en mailtjes. Lief van jullie allemaal.